U nedostatku obrađenih i objavljenih podataka Pokrajinskog zavoda za statistiku SAP Vojvodine iz popisa stanovništva 1981. godine, migraciona obeležja stanovništva opštine Novi Bečej takođe ćemo analizirati na bazi podataka iz 1971. godine. Prema migracionim obeležjima, celokupno stanovništvo opštine može se podeliti u dve grupe. Prvu grupu čini autohtono stanovništvo, odnosno stanovništvo koje je rođeno u određenom naselju ove komune i u istom mestu živi od rođenja. Drugu grupu čini stanovništvo doseljeno u naselje svog stalnog boravka sa područja iste opštine i drugih opština SAP Vojvodine, SR Srbije i drugih republika.
Od ukupnog broja stanovnika opštine, 22.145, ili 69,8%, stanuje od rođenja u istom mestu. Od toga, autohtono stanovništvo Novog Bečeja čini 51,3%, Novog Miloševa 28,4%, Kumana 15,5% i Bočara 4,8%. U odnosu na ukupno stanovništvo naselja, 1971. godine najveći procenat autohtonog stanovništva imalo je Novo Miloševo (73,6%).
Među stanovnicima doseljenim u naseljena mesta iz iste opštine, odnosno iz opštine Novi Bečej, bilo ih je ukupno 1.677 ili 5,3% u odnosu na ukupan broj stanovnika opštine. Doseljenih stanovnika sa područja drugih opština iz SAP Vojvodine i SR Srbije bilo je 21,2%, a iz drugih republika — 3,7%.
Najveći procenat stanovništva doseljen je iz seoskih naselja — 19,2% u odnosu na ukupan broj stanovnika opštine. Iz gradskih naselja doseljeno je 8.9%, a iz mešovitih naselja 2,1%.
Doseljavanje stanovništva u naselja stalnog stanovanja na teritoriji opštine nije teklo ravnomerno. Do 1941. godine u naselja novobečejske subregije doseljeno je ukupno 2.282 stanovnika, što, u odnosu na ukupan broj stanovnika, čini 7,2%. Od 1941. do 1971. godine doseljeno je 7.302 stanovnika, odnosno 23,01% od ukupnog stanovništva opštine. Masovnije doseljavanje stanovništva u naselja stalnog stanovanja počinje posle drugog svetskog rata, od 1946. do 1961. godine. Potom se ovaj proces bitno usporava a broj doseljenika opada. Bočar je najveći broj doseljenika dobio od 1946. do 1952. godine, ukupno 599. U tom periodu, namesto iseljenih nemačkih porodica dolaze porodice iz pasivnih i ratom opustošenih krajeva Jugoslavije. Apsolutno najveći broj doseljenika od 1946. do 1966. godine dobio je Novi Bečej, kao ranije središte sreza, a kasnije kao centralno naselje opštine, odnosno subregije. Kao administrativni, upravni, obrazovni i privredni, a pre svega industrijski centar, Novi Bečej je imao najveću gravitacionu moć i nabrojanim funkcijama privukao je najveći broj stanovnika.
Od ukupno 31.729 stanovnika 1971. godine, stalno zaposlenih van poljoprivrede bilo je 6.148, odnosno 19,4%. Od toga van mesta stanovanja bilo je 1.217 stanovnika, ili 19,8%. Najveći broj ovakvih radnika imao je Novi Bečej (37,4%), a zatim slede Kumane (30,0%), Novo Miloševo (25,2%) i Bočar (7,4%).
U odnosu na ukupan broj zaposlenih van poljoprivrede, 1971. godine na privremenom radu u inostranstvu bilo je 413 stanovnika, odnosno 6,7%. Od toga, oko 50% radnika migranata bilo je iz Novog Bečeja, 37,5% iz Novog Miloševa, a svega 57 radnika, ili 13,8%, iz Bočara i Kumana.
Prema prvim objavljenim podacima iz popisa stanovništva 1981. godine, sa teritorije novobečejske subregije bilo je 548 radnika na privremenom radu u inostranstvu.