Na prirodni priraštaj stanovništva, pored ostalih faktora, utiču dve osnovne komponente: natalitet (ili rađanje) i mortalitet (ili umiranje). Razlika ovih dveju komponenata čini prirodni priraštaj stanovništva na određenom prostoru.
Prirodni razvoj stanovništva novobečejske subregije, posmatran i analiziran u dužem vremenskom razdoblju, ispoljava razlioite promene. Pre drugog svetskog rata, sva naselja sadašnje opštine karakterisao je pozitivni prirodni priraštaj. U svakoj godini bilo je više rođenih nego umrlih lica. Prirodna reprodukcija stanovništva ostvarivana je na celoj teritoriji sadašnje subregije.
U toku drugog svetskog rata dolazi do naglog smanjenja reprodukcije stanovništva, što je normalna posledica ratnih uslova. Nakon rata ponovo se povećava prirodni priraštaj, da bi već od 1971. godine ova opština, u svakoj dekadi popisa, ispoljavala negativan prirodni priraštaj, ili se pak kretao na granici pozitivnog i negativnog priraštaja.
U posmatranom periodu, stopa nataliteta na primer u 1961. godini bila je veoma visoka (17,5%), a, istovremeno, stopa mortaliteta relativno niska (9,2%). Iz toga je rezultirala stopa prirodnog priraštaja od 8,3%.
Za narednih 10 godina (od 1961. do 1971), stopa nataliteta je opala na 10,7%, a stopa mortaliteta porasla na 12,6%. Ovakve promene u natalitetu i mortalitetu morale su se reflektovati na prirodni priraštaj. Stopa prirodnog priraštaja postaje negativna i iznosi 1,9%. Negativna stopa prirodnog priraštaja uvrstila je novobečejsku subregiju u depopulaciona područja SAP Vojvodine.
Negativan prirodni priraštaj zadržava se i u 1975. i 1976. godini, da bi nešto pozitivnija kretanja pokazao u 1977. i 1978. godini. Posle toga, ponovo dolazi do negativnih tendencija prirodnog priraštaja.
Upoređujući ukupni prirodni priraštaj Vojvodine i novobečejske opštine u četiri vremenska perioda, zapaža se da je prirodni priraštaj naše pokrajine u svim navedenim razdobljima pozitivan. Opština Novi Bečej u posmatranom periodu ima pozitivno kretanje prirodnog priraštaja samo u prvom razdoblju, od 1948. do 1953, a zatim, u svim ostalim razdobljima, ima negativne tendencije. U desetogodišnjem razdoblju, od 1971. do 1980, uočljiv je ukupan negativan prirodni priraštaj opštine. Male promene javljaju se krajem dekade 1978. i 1980, što bitno ne utiče na ukupan negativni prirodni priraštaj.
Na nezadovoljavajući prirodni razvoj stanovništva novobečejske subregije uticalo je više faktora. Među najznačajnijim je stalni odliv (emigracija) mlađeg stanovništva u veće privredne centre. Tako se već odavno bitno smanjio kontingent ženskog stanovništva u fertilnoj dobi starosti. Višegodišnji niži prirodni priraštaj reflektovao se i na krupne promene u starosnoj strukturi stanovništva. U piramidi starosti stanovništva sve manja je zastupljenost najmlađeg i mladog stanovništva, a kategorija starog i starijeg stanovništva raste. Ovako nepovoljna starosna struktura takođe negativno utiče na dalji prirodni razvoj stanovništva.
Bitnije pozitivne promene u prirodnom priraštaju stanovništva mogu se postići, pre svega, društvenim merama. Neophodno je da se ulože još veći napori u jačanju privredne aktivnosti novobečejske subregije, što bi zaustavilo ili bar ublažilo davno započet proces odliva (emigracije) mladog stanovništva sa teritorije opštine u privredno razvijenija područja Vojvodine. Opštine u kojima je započeo proces depopulacije stanovništva moraju biti spremne na različite oblike materijalnog stimulisanja rađanja dece na svojoj teritoriji. Više pažnje mora se posvetiti zbrinjavanju dece dok su majke na radnim mestima. Nezaposlenom mladom stanovništvu treba obezbediti zaposlenje i smeštaj. Sve to moralo bi uticati na pozitivne promene u prirodnom razvoju stanovništva i na dalja demografska obeležja novobečejske subregije.