Razvoj privrede u novobečejskoj subregiji karakterišu dva razdoblja. Pre drugog svetskog rata privredna aktivnost na području opštine bila je veoma jednolična. Sve se, skoro isključivo, svodilo na poljoprivrednu proizvodnju. Prve osnove industrijske proizvodnje predstavljala je proizvodnja cigle i crepa, i — u oblasti prehrambene industrije — proizvodnje brašna i mlečnih proizvoda. Sve su to bili veoma skromni kapaciteti, koji su samo nagoveštavali budući razvoj određenih industrijskih grana. Pojedine vrste zanata biie su razvijenije, pa je zanatstvo na teritoriji opštine, a pre svega u Novom Bečeju, bilo značajna privredna grana.
Pored navedene strukture, privredu novobečejske subregije dopunjavalo je nekoliko novčanih zavoda, koji svojim skromnim sredstvima nisu bitnije uticali na intenziviranje privrede ovog kraja. Ako se svemu tome doda veoma loša i nerazvijena saobraćajna infrastruktura, koju je praktično činila samo željeznička pruga, jasno se može sagledati da su osnovni uslovi za posleratni privredni razvoj ovog područja bili nepovoljni.
Ovakva struktura i skroman obim privredne aktivnosti nisu se bitnije menjali sve do šezdesetih godina. Jedino je do manjih promena došlo u poljoprivredi. Razvijanjem društvenog socijaiističkog sektora poljoprivredne proizvodnje, prolazeći kroz period formiranja seljačkih radnih zadruga, zemljoradničkih zadruga i poljoprivrednih dobara, ojačana je materijalna baza i povećana proizvodnja. U svim ostalim privrednim delatnostima, a posebno u industriji, kapaciteti, tehnika i tehnologija ostali su skoro na istom nivou proizvodnje. Među manjim radionicama koje su, kao nove, osnovane u ovom periodu, po značaju se ističu metalo-prerađivačke delatnosti i proizvodnja odeće i obuće.
Upoređenjem ovakav razvoj privrede sa razvojem ostalih subregija Vojvodine i pokrajine kao celine može se zaključiti da je analizirani period do 1960. godine bio u stvari period stagnacije.
Posle beznačajnog privrednog razvoja u narednoj deceniji, između 1960. i 1970. godine dolazi do bitnog zaokreta i promena u razvoju privrede. U ovom periodu otpočinje proces proširenja i modernizacije već formiranih proizvodnih kapaciteta. Ranije izgrađene radionice, sa pretežno zanatskim oblikom proizvodnje, izrastaju u razvijenije kapacitete, sa industrijskim karakterom proizvodnje. Ovaj period karakteriše i razvoj novnih privrednih delatnosti kao što su građevinarstvo, saobraćaj i neke vrste zanatstva, koje prate razvoj savremene privrede. Intenzivnija obrada zemljišta, odnosno primena savremenih agrotehničkih i agrohemijskih mera i razvoj intenzivnog stočarstva, doveli su do značajnijeg povećanja poljoprivredne proizvodnje. U ovom vremenskom razdoblju grade se i drumske komunikacije, kojima se povezuju sva naselja novobečejske subregije. Zahvaljujući svim pomenutim aktivnostima, prevaziđen je stagnacioni period razvoja i zaustavljeno relativno zaostajanje za prosečnim tempom razvoja SAP Vojvodine.
Pozitivne tendencije razvoja iz pomenutog perioda nastavljaju se i u narednoj deceniji, od 1971. do 1980. godine. Ovaj period karakteriše se daljim smanjivanjem relativnog zaostajanja za tempom razvoja pokrajine u celini. Tempo privrednog razvoja opštine se povećavao i privreda se u celini brže razvijala od vojvođanskog proseka. Međutim, i pored uloženih napora i postignutih rezultata, uticajem ranije velike privredne zaostalosti, novobečejska subregija se još uvek nalazi na samom začelju razvijenih opština SAP Vojvodine.
Upoređivanjem nacionalnog dohotka novobečejske subregije i SAP Vojvodine, kao i strukture privrede sa strukturom vojvođanske privrede i procentualnim udelom u njoj, jasnije se može sagledati ekonomska razvijenost opštine i njeno mesto u široj vojvođanskoj regiji.
Analizom kretanja nacionalnog dohotka 1971. i 1975. godine zapaža se ukupni blagi uspon, kao i uspon dohotka koji se stiče iz poljoprivrede, induslrije i ostalih delatnosti. U 1971. godini ukupni nacionalni dohodak opštine učestvovao je u nacionalnom dohotku Vojvodine sa 0,17%, a pet godina kasnije, 1975, sa 1,28%. Nacionalni dohodak iz industrije, u milionima dinara, popeo se od 41,2 na 148,4 1975. godine. Njegovo učešće u vojvođanskom nacionalnom dohotku stečenom po ovom osnovu uvećano je sa 0,72% na 0,90%. U poljoprivredi je takođe došlo do značajnog skoka. Sa 141,8 miliona dinara, nacionalni dohodak opštine iz poljoprivrede uvećan je na 363,4 miliona dinara, a iz ostalih delatnosti sa 64,4 — na 160,8 miliona dinara.
Povećanjem ukupnog narodnog dohotka i usponom poljoprivrede i industrije, opština Novi Bečej je, po pokazateljima iz 1975. godine, među ostalim subregijama Vojvodine zauzela srednju poziciju.
U petogodišnjem razdoblju od 1971. do 1975. godine došlo je do značajnih promena i u strukturi privrede SAP Vojvodine i opštine Novi Bečej. Prema proizvodnim potencijalima u milionima dinara, po privrednim granama, do najvećih promena došlo je u industriji. U Vojvodini je proizvodni potencijal industrije sa 5.697,2 1975. godine povećan na 16.417,9 miliona dinara, a u novobečejskoj subregiji ovo povećanje je znatno veće, odnosno proizvodni potencijal industrije je upetostručen, sa 22,4 na 128,3 miliona dinara. U istom periodu proizvodni potencijal proljoprivrede udvostručen je i u opštini i u pokrajini. U ostaloj privredi, novobečejska subregija takođe ostvaruje zapažen uspon, sa 40 miliona dinara proizvodni potencijal ostale privrede povećao se na 182,3 miliona. Ukupno povećanje proizvodnog potencijala opštine za sve privredne delatnosti ostvareno je sa 189,0 na 566,1 milion dinara.
U analiziranom vremenskom razdoblju, industrija je svojim učešćem u ukupnom potencijalu privrede opštine ostvarila povećanje sa 11,83% na 22,66%. Poljoprivreda je sa 67,05%, 1975. godine smanjila svoje učešće na 45,14%, dok je ostala privreda ostvarila povećano učešće sa 21,12% na 32,20%. Karakteristično je da je opština Novi Bečej, po ukupnim proizvodnim potencijalima, na rang-listi među ostalim subregijama Vojvodine na devetnaestom mestu, što je veoma značajan napredak ostvaren u posmatranom razdoblju.
Prema raspoloživim podacima, započeti uspon privrede novobečejske subregije nastavlja se i od 1975. do 1980. godine. U srednjoročnom društvenom planu razvoja od 1976. do 1980. godine prednost je data privrednim oblastima koje su na određeni način izmenile privrednu strukturu opštine obezbedile dinamičniji tempo razvoja. Da bi se upoznale osnovne promene u poslednjem petogodišnjem razdoblju privrednog razvoja.
Kretanje društvenog proizvoda predstavlja veoma značajan pokazatelj razvoja privrede, jer čini zbir nacionalnog dohotka i amortizacije. Planirana godišnja stopa rasta društvenog proizvoda ukupne privrede opštine Novi Bečej u poslednjem petogodišnjem razdoblju nije u potpunosti ostvarena. Među objektivnim razlozima svakako su nasleđeni problemi prethodnog planskog perioda, kao što su: nepovoljna privredna struktura, nezadovoljavajući stepen društvene produktivnosti rada, slaba materijalna osnova rada, visoke stope inflacije i drugi faktori. Postoje i pretpostavke da plan nije bio dovoljno realan i da su želje za izuzetno dinamičnim rastom privrede bile prenaglašene.
Narodni dohodak je, na društvenom sektoru privrede, u opštini realno bio u proseku za 5,9% manji od planiranog rasta, dok su kretanja ostvarena po privrednim oblastima bila približna kretanjima društvenog proizvoda.
Zaposlenost u posmatranom periodu takođe je ostvarila manju prosečnu stopu rasta od planirane. Umesto planirane stope rasta u privrednim i neprivrednim delatnostima, ukupno sa 6,5%, ostvarena je stopa rasta od 5,4%. U ovoj oblasti podbacile su, pre svega, industrija i poljoprivreda, koje su glavni nosioci zapošljavanja. U jeku privredne stabilizacije odustalo se od izgrađnje ranije predviđenih objekata, što se moralo reflektovati na smanjenju tempa zapošljavanja.
Produktivnost rada, merena ostvarenim dohotkom po radniku, realno je rasla po prosečnoj godišnjoj stopi od 7,8%, a bila je predviđena stopa od 13,3%. Međutim, veoma je značajno da je među privrednim delatnostima industrija ostvarila najveću stopu rasta — 13,9%, tim pre što ona pripada grupi nosećih grana privrede.
U posmatranom periodu, izuzimajući oblast poljoprivrede, stopa rasta društvenog proizvoda SAP Vojvodine daleko je ispod stope rasta u opštini Novi Bečej.
Na kraju kraćeg pregleda razvoja privrede u celini, treba istaći da su osnove budućeg razvoja zadovoljavajuće. Prirodni i radom stvoreni uslovi na području novobečejske subregije pružaju realinu osnovu za još brži i stabilniji razvoj privrede u narednom periodu. U razvoju materijalne baze, u društvenim planovima razvoja opštine konstantno se postavljaju veoma krupni zadaci. Među njima po značaju dominiraju:
— trajan i stabilan rast proizvodnje i usluga u svim oblastima;
— stalno jačanje materijalnog položaja udruženog rada, putem povećanja dohotka, produktivnosti, zaposlenosti i akumulativne i reproduktivne sposobnosti privrede;
— unapređivanje ekonomskih odnosa sa inostranstvom u cilju smanjenja tehnološke zavisnosti, povećanja izvoza i iznalaženja novih proizvodnih programa koji će bitno uticati na supstituciju uvoza;
— prestruktuiranje privrede u smislu jačanja industrije u formiranju društvenog proizvoda;
— modernizacija i proširenje postojećih i izgradnja novih kapaciteta u industriji;
— unapređenje i intenziviranje poljoprivredne proizvodnje, sa stvaranjem mogućnosti za prelazak sa proizvodnje sirovina na različite oblike industrijske prerade;
— brži razvoj oblasti i grana privrede koje su utvrđene kao prioritetne u društvenim planovima razvoja SAP Vojvodine.
Iz realizacije ovako postavljenih zadataka razvoja treba očekivati značajne promene u kretanju društvenog proizvoda, dohotka i zaposlenosti od 1980. do 1985. godine na teritoriji novobečejske subregije.
Realnost izloženih zadataka privrednog razvoja i mogućnosti njihovog ostvarenja u narednom periodu mogu se najpouzdanije utvrditi detaljnijim upozavanjem sadašnjeg stepena privredne razvijenosti opštine, razvijenosti svih privrednih i neprivrednih organizacija i razvijenosti svih oblasti delatnosti privrede novobečejske subregije. Međutim, i pored velikih želja i napora svih radnika opštine, usled ekonomske stabilizacije i raznovrsnih restriktivnih mera, ovako ambiciozni planovi razvoja se neće moći u potpunosti ostvariti.
