Među vodećim granama privrede, poljoprivreda i industrija zauzimaju prva dva mesta. Poljoprivreda kao privredna grana ima višestruki značaj. Kao proizvođač hrane i sirovina za industriju, ona ima vitalne funkcije u privredi opštine. Za razvoj ove privredne delatnosti postoje veoma povoljni prirodno-ekonomski uslovi. Od ukupne površine novobečejske subregije, koja izncsi 60.961 ha, obradiva površina čini 70,5%. Najveći deo ovih površina, zahvaljujući povoljnim morfološkim, hemijskim, fizičkim i biološkim osobinama, predstavlja plodno i produktivno zemljište.
U strukturi ukupnih zemljišnih površina, poljoprivredne površine su 1970. godine zauzirnale 90,2%, šumsko zemljište 1,7% i neplodno zemljište 8,1%. Od začetka razvoja savremene intenzivne poljoprivrede ulažu se veliki napori na smanjivanju površine neplodnog zemljišta putem oplemenjivanja, pošumljavanja i pretvaranja u produktivno tlo, ali se ti rezultati još ne mogu smatrati zadovoljavajućim.
Od ukupnih poljoprivrednih površina 1978. godine, društveni sektor poseđovao je 29.658 ha, ili 54,63%.
Relativno visok stepen podruštvljenosti u posedovnoj strukturi zemljišta postignut je i kod obradivih površina. Društveni sektor, u izloženoj strukturi, poseduje 16.443 ha, odnosno 40,46% obradivog zemljišta. Znatan premašaj inaividualnog sektora posledica je velikih pašnjačkih površina od preko 13.000 ha, koji su u vlasništvu društvenog sektora.
Struktura zemljišta prema nameni i korišćenju ukazuje na veliku za stupljenost pašnjaka u ukupnim poljoprivrednim površinama (24,57%). Pošto pašnjaci imaju mali proizvodni značaj, oni bitno utiču na negativno obeležje zemljišne strukture u opštini. Karakteristična je veoma mala zastupljenost površina pod voćnjacima i vinogradima, iako za proizvodnju voća i grožđa postoje veoma pogodni prirodni uslovi.
S ciljem da se stvore što povoljniji i racionalniji uslovi za obradu zemljišta, kao i kompleksno uređenje hatara (lakše izvršenje melioracionih radova, adekvatnija izgradnja mreže glavnih i sporednih puteva), od 1973. do 1979. godine izvršena je komasacija zemljišta u novobečejskoj subregiji. Ovom akcijom izvršena je prelokacija i ukrupnjavanje poseda, naročito u društvenom sektoru vlasništva. Tako je formirano nekoliko parcela sa oko 500 ha, a jedna od njih, u ritskom pojasu, dostiže veličinu od 2.800 ha.
Istom merom učinjeni su napori da se i brojne manje parcele individualnih poseda ukrupne i, gde god je to bilo moguće, lociraju na jednom mestu. Koliko je u tom pogledu postignuto, najbolje pokazuju uporedne analize individualnih poseda pre i posle komasacije, po katastarskim opštinama. Na primer, u katastarskoj opštini Bočar, pre komasacije, prosečne veličina parcele iznosila je 96 ari, a posle — 2 ha i 40 ari. U Novom Miloševu je prosečna veličina parcele sa 65 ari uvećana na 2 ha i 14 ari, a u hataru Novog Bečeja sa 82 ara — na 4 ha. Usled razlike u klasi zemljišta, koja je od privatnih zemljoposednika na jednom mestu preuzeta a na drugom data, uspesnijom prelokacijom zemljišta i tačnim utvrđivanjem veličine svih poseda, stvoren je poseban tond zemljišta od 1.621 ha, koji je prešao u vlasništvo socijalističkog sektora. Tako se uvečani društveni posed sasvim približio veličini ukupnog individualnog poseda poljoprivrednog zemljišta.
Pored ukrupnjavanja poseda, čime je omogučeno uvođenje krupne mehanizacije i povećanje produktivnosti rada, određeni rezultati postignuti su u organizacionom prestruktuiranju, u različitim oblicima kooperantskih odnosa, u proširivanju mehanizacije i primeni najsavremenih agrotehničkih i agrohemijskih mera, u proširivanju i korišćenju zalivnih sistema itd. Uspešnim spojem prirodno-geografskih činilaca sa pomenutim društveno-ekonomskim promenama, stvoreni su uslovi za intenziviranje poljoprivredne proizvodnje i ostvarivanje zapaženijih rezultata u proizvodnji hrane.
Već je istaknuto da se poljoprivredna proizvodnja u novobečeiskoj subregiji odvija na društvenom i individualnom sektoru. Međutim, od posebnog je značaja sve izrazitija saradnja ova dva sektora na bazi različitih kooperantskih odnosa. Pored klasičnih vidova saradnje, razvoj kooperacije odvija se na principima udruživanja rada, sredstava i zemljišta.
U stvaranju društvenog proizvoda opštine udeo poljoprivrede još uvek je veoma visok.
Ako se uporedi stanje u 1975. i 1978. godini, zapaža se osetan oad udela poljoprivredne proizvodnje u stvaranju ukupnog društvenog proizvoda opštine. Drugi deo posmatranog vremenskog razdoblja ukazuje na trogodišnji period u kome nije zadržan započeti tempo opadanja. Ovo je, pre svega, posledica neostvarenih rezultata u industrijskom razvoju opštine.
Društvenim planom razvoja opštine predviđeno je da se udeo društvenog proizvoda iz poljoprivrede 1985. godine mora smanjiti, odnosno svesti na svega 25,5%. Ovako ambiciozan plan uslovljen je blagovremenim dovršenjem svih industrijskih objekata i intenziviranjem industrijske proizvodnje u svim njenim oblastima na teritoriji opštine.
Društveni sektor poljoprivredne proizvodnje na teritoriji opštine objedinjen je u Poljoprivredno-industrijsku organizaciju »Biserno ostrvo« (u daljem tekstu PIO »Biserno ostrvo«), sa sedištem uprave u Novom Bečeju. Ova gigantska poljoprivredna organizacija nastala je integracijom manjih poljoprivrednih organizacija i industrijskih pogona sa teritorije opštine. Integracioni proces obavljen je u toku 1971. i 1972. godine, i stvoren je agroindustrijski kompleks, koji obuhvata ratarsku i stočarsku proizvodnju i prehrambenu industrijsku preradu. Tako su stvoreni osnovni preduslovi za specijalizovanu i visokointenzivnu proizvodnju.
Posle završenih integracionih procesa unutar opštine, Poljoprivredno-industrijska organizacija »Biserno ostrvo« integrisala se sa Industrijsko-poIjoprivrednim kombinatom »Servo Mihalj« iz Zrenjanina.
Proizvodnu osnovu PIO »Biserno ostrvo« čine: poljoprivredno zemljište, višegodišnji zasadi, neophodni građevinski objekti, oprema, izgrađeni skladišni prostor, specijale sušare, stočni fond i drugi proizvodni kapaciteti. Pri svemu tome, poseban značaj ima i radna snaga, sa razvijenim radnim navikama i sposobnostima za bavljenje poljoprivrednom proizvodnjom. Sve je to omogućilo razvoj raznovrsne ratarske, voćarske, vinogradarske, stočarske i industrijske proizvodnje.
