Na osnovu bogate arhivske građe o istorijatu novobečejskog lovačkog društva — pronađene u arhivima i lovačkim glasilima (Lovački glasnik 1922–1941, Vojvođanski lovac 1946–1961, Lovačke novine 1962–2011), kao i u Monografiji Lovačkog saveza Vojvodine iz 1992. godine, objavljenoj povodom 70 godina postojanja i rada Saveza — prikupljeni su brojni zapisi, fotografije, lovne osnove, godišnji planovi gazdovanja, povelje o bratimljenju, lovne karte, skice i druga dokumentacija o radu društva.
Uz pomoć svedočenja i sećanja starijih lovaca, zapisnika sa sednica upravnih odbora i skupština društva, arhivska građa je dopunjena i tako su osvežena sećanja na rad jednog od najstarijih lovačkih društava na ovim prostorima.
U ovom tekstu predstavljeni su originalni izvodi — autentične vesti i zapisi o radu društva objavljeni u lovačkoj štampi i drugoj arhivskoj građi. Radi očuvanja originalnosti i verodostojnosti istorijskih činjenica, tekst je dat u izvornom obliku, sa ciljem da prikaže vreme u kojem se društvo formiralo, način na koji je gazdovalo, teškoće s kojima se susretalo, rezultate koje je postizalo i promene kroz koje je prolazilo tokom više od 120 godina postojanja i rada, prateći brojne zakonske reforme o lovstvu.
1924. godina
- U Lovačkom glasniku, broj 3 od 15. marta 1924. godine, objavljeni su podaci o lovostaju divljači. Za Vojvodinu, lovostaj na jarebice traje od 1. januara do 1. avgusta (u Srbiji do 15. jula, a u Hrvatskoj do 15. avgusta). Lovostaj na zečeve počinje 1. februara i traje do 25. avgusta (u Srbiji do 25. jula, a u Hrvatskoj do 1. avgusta, odnosno do 15. avgusta u vinogradnim krajevima).
Kada je zima blaga i kratka, u čuvanim revirima već u martu se pojavljuju prvi mladi zečevi, koji već u julu ili avgustu daju novi podmladak. Te 1924. godine, međutim, očekivalo se da će oštra zima uništiti prvi priplod, pa je preporučeno da sva lovačka društva produže lovostaj do 1. oktobra. (Lovački glasnik, br. 3, 1924). - Fazani su u Vojvodini bili pod zabranom lova od 1. februara do 15. avgusta (u Srbiji do 25. jula, a u Hrvatskoj do 1. septembra). Kako se radi o pitomoj i privlačnoj divljači, brojnost im je bila ograničena jer nisu postojali dovoljno pogodni reviri, a imali su i mnogo prirodnih neprijatelja (Lovački glasnik, br. 3, 1924).
- U izveštaju sreskog načelnika Novog Bečeja, objavljenom 15. marta 1924. (str. 20), navedeno je:
- U Vranjevu je održano 5 hajki: u prvoj je palo 260 zečeva, u drugoj 240, u trećoj 360, u četvrtoj 524, i u petoj 192 zeca — ukupno 1.582 zeca.
- U lovištu Novog Bečeja održane su 4 hajke: 80, 170, 70 i 156 zečeva, što ukupno čini 476 zeca (Lovački glasnik, 15. mart 1924).
1925. godina
- U Lovačkom glasniku iz oktobra 1925. (str. 146–147), u rubrici Vesti iz savezne uprave, navodi se da je u lovnoj godini 1924/25. Savezno lovačko društvo Novi Bečej imalo 45 članova. Podaci su preuzeti iz izveštaja sekretara Saveza mr Joce Divilda, podnetog na III redovnoj saveznoj skupštini u Subotici 23. avgusta 1925. godine.
- Predsednik Saveznog lovačkog društva Novi Bečej te godine bio je Svetozar Veselinov (Lovački glasnik, jun 1925, str. 68).
1926. godina
Savezno lovačko društvo Novi Bečej gazdovalo je lovištem od 13.100 katastarskih jutara. Te godine ubijeno je 456 komada štetočina, od čega najviše Aleksandar Bartovski (43 komada), i 253 komada korisne divljači, među kojima 163 zeca (Lovački glasnik, januar–februar 1926, str. 31; Monografija LSV, str. 87).
1927. godina
Savezno lovačko društvo u Vranjevu organizovalo je 3. januara 1927. godine vrlo uspešnu lovačku hajku. U četiri hajkačka kruga ulovljeno je 824 zeca (Lovački glasnik, januar 1927, str. 14; Monografija LSV, str. 87).
Komentari