Do 1955. godine zabavišta su bila pri školama. Bilo je 4 grupe na srpskom jeziku (2 grupe u Vranjevu i 2 grupe u Novom Bečeju) I 2 grupe na mađarskom jeziku ( 1 u Šušanju i 1 u centru Novog Bečeja).
Zabavište 01.9.1955. godine postaje samostalno, sa svojom upravom i počinje da se isključivo bavi problemima rada i razvoja svojih grupa.
Za prvog upravnika vrtića je postavljena dotadašnja zabavilja (koja je imala završen kurs) Marija Grujić (tetka Mara, kako su je svi zvali), koja istovremeno nastavlja da radi i sa grupom dece i upravlja vrtićem.
Posebno se zalagala za proširenje mreže vrtića, za smanjenje broja dece po grupama, jer ih je bilo i po 60 u grupi mešovitog uzrasta. Velika poteškoća je bila u nedovoljnom opremljenošću odeljenja didaktičkim materijalom, nedovoljan broj nastavnih sredstava. Nameštaj je bio oskudan i neodgovarajući.
Sa velikim trudom i zalaganjem tetka Mara došla je do odgovarajućeg nameštaja (male stolice i stolovi) koji je odgovarao uzrastu dece, a izradili su ga stolari. Veliku pomoć su pružili roditelji, koji su svojim dobrovoljnim radom pomagali u pravljenju rekvizita, igrališta, ograda, polica, igračaka (domine, loto, parne slike, itd.).
Godine 1957. počinje sa radom prva vaspitačica sa završenom petogodišnjom školom za vaspitačice Zagorka Žebeljan (Miloradović). Ona se zalaže da zabavilje nazivaju vaspitačice, jer više ne postoji zabavljanja i samo čuvanja dece, već rad ima vaspitno-obrazovni karakter. Vaspitni rad je bio na zavidnom nivou, jer sa radom počinju mladi i školovani kadrovi puni volje i entuzijazma.
Vaspitači su radili po uputstvu: "Vaspitni rad u predškolskim ustanovama" koje je izradio pedagoški aktiv Škole za vaspitače u Beogradu. Prvo uputstvo je izdato 1952. godine, a drugo izdanje 1958/59. godine malo izmenjeno, ali sa željom da se doprinese daljem unapređenju predškolskog vaspitanja.
Do 1960. godine dolazi do otvaranja novih grupa. U Ulici Maršala Tita br. 22 (koja je bila upravna, a i prvo izgrađeni objekat) bila je 1 grupa na srpskom i 1 grupa na mađarskom jeziku.
U Ulici Ivo Iole Ribara br. 21 grupa na srpskom i 1 grupa na mađarskom jeziku (u dve smene), a Radničkoj br. 80 dve grupe na mađarskom jeziku u dve smene.
U Vranjevu, u Ulici Josifa Marinkovića br. 47 jedna grupa na srpskom jeziku i 1 grupa na mađarskom jeziku u jednoj smeni, u istoj ulici (br. 103) jedna grupa na srpskom jeziku.
U Ulici Proleterska br. 3 (Novo Selo) postoji 1 grupa na srpskom jeziku u prostorijama Omladinskog doma.
U tom delu naselja 1958. godine vrtić prelazi u novo izgrađenu zgradu i sa prvim stanom za vaspitača. Tu od 1959. godine rade 2 grupe na srpskom jeziku, dvosmenski.
Na Bisernom ostrvu (radničko naselje) radi 1 grupa mešovitog uzrasta na srpskom jeziku.
U Novom Miloševu ima 3 grupe na srpskom jeziku i 1 grupa na mađarskom jeziku.
U Bočaru radi 1 grupa na srpskom jeziku i u Kumanu 2 grupe na srpskom jeziku.
Za upravnika dečjeg vrtića 1.9.1960. godine je postavljena Zagorka Miloradović (Žebeljan) koja se trudila da unapredi vaspitno-obrazovni rad i istovremeno je i aktivan društveno-politički radnik.
Zalagala se da grupe budu ujednačene po uzrastu i broju dece.
Dobitnik je Ordena rada - odlikovanja predsednika SFRJ. Priznanja za dugogodišnji i požrtvovani rad u predškolskim ustanovama - od Zajednica predškolskih ustanova SAPV i Oktobarska nagrada opštine Novi Bečej.
U tom periodu Programi vaspitno-obrazovnog rada su se menjali i dograđivali zavisno od menjanja tokova u društvu. Predškolsko vaspitanje je sastavni deo sistema vaspitanja i obrazovanja i opšta briga o deci. Zadaci su, da se u skladu sa dostignućima pedagoške nauke i opšteg cilja, najmlađim generacijama obezbede uslovi za normalan fizički, intelektualni, socijalni, emocionalni i moralni razvoj, priprema za školu i uspešno uključivanje u život u društvenoj i prirodnoj sredini.
Godine 1962. dolazi do integracije zabavišta iz Kumana, Novog Miloševa i Bočara.
Dečiji vrtić "Pava Sudarski" u svom sastavu ima sve vrtiće u opštini, 11 objekata, 21 vaspitnu grupu, od toga 15 grupa na srpskom jeziku i 6 grupa na mađarskom jeziku. Grupe su podeljene po uzrastu.
Objekti su stari, vlažni i nenamenski, ali vaspitači, pomoćni radnici i roditelji dobrovoljnim radom zalažu se da objekti estetski i funkcionalno odgovaraju deci.
Godine 1964. je postavljena za upravnika, do tada vaspitač, Snežana Dudaš koja je na ovoj dužnosti sve do 1990 godine.
Snežana se puno zalaže za unapređenje vaspitno-obrazovnog rada, nabavlja moderniji i funkcionalniji nameštaj, objekti dobijaju nove sprave za fizičko vaspitanje, zatim muzičke instrumente, zidaju se novi objekti.
Dobitnik je Oktobarske nagrade opštine Novi Bečej i priznanja za posebne rezultate u oblasti radnog stvaralaštva i razvoja samoupravljanja od Veće saveza sindikata Opštine Novi Bečej.
